Rok bł. Edmunda Bojanowskiego (1)

Z okazji 200-lecia urodzin bł. Edmunda Bojanowskiego, decyzją Konferencji Episkopatu Polski – od listopada 2013 do listopada 2014 r. – Kościół w Polsce obchodzi Rok bł. Edmunda Bojanowskiego. „Rok, któremu patronuje bł. Edmund Bojanowski, może być okazją do służby bliźnim i okazywania im miłości miłosiernej” – zachęcał wiernych biskup tarnowski Andrzej Jeż. „Jego osoba oraz działalność są wyjątkowym zjawiskiem w dziejach polskiego narodu, polskiej kultury i polskiego wychowania” – napisał biskup w komunikacie odczytywanym w kościołach diecezji tarnowskiej.

Edmund Bojanowski (1814-1871) pochodził ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej o tradycjach patriotycznych. Jako kilkuletni chłopiec poważnie zapadł na zdrowiu. Gdy nie dawał znaku życia, a lekarze byli bezradni, matka uprosiła synowi łaskę uzdrowienia, modląc się o cud w pobliskim Gostyniu, w bazylice Świętogórskiej Róży Duchownej. W podziękowaniu za Bożą interwencję i ocalenie dziecka od śmierci, rodzina ofiarowała sanktuarium srebrne Oko Opatrzności jako wotum. Można oglądać je do dziś w bocznym ołtarzu, u stóp XVI-wiecznej Piety.

Edmund rozwijał swoje uzdolnienia, studiując najpierw we Wrocławiu, a potem w Berlinie. Niestety, problemy zdrowotne pokrzyżowały jego naukowe aspiracje. Kiedy powrócił w rodzinne strony, został współzałożycielem oraz aktywnym uczestnikiem prac społecznych Kasyna Gostyńskiego, które pod przykrywką rozrywki prowadziło działalność patriotyczną. Edmund pełnił w nim rolę kierownika Wydziału Literackiego. Bojanowski swoją działalność koncentrował na podniesieniu poziomu moralnego i oświatowego mieszkańców wsi. Inicjował i prowadził działalność charytatywną. Podejmował działania na rzecz wzmocnienia polskości i ocalenia tradycji narodowej, gromadził skarby kultury ludowej. Zakładał pierwsze ochronki dla dzieci szczególnie we wioskach.

Przeszedł do historii jako założyciel żeńskiego zgromadzenia zakonnego sióstr służebniczek Najświętszej Maryi Panny. Zakonnice, które żyły bardzo prosto i utrzymywały się z pracy rąk własnych, szybko zdobyły dużą popularność wśród polskiego społeczeństwa. Na skutek antypolskiej i antykościelnej polityki zaborców, zgromadzenie musiało zostać podzielone na cztery autonomiczne wspólnoty, od siedzib domów macierzystych zwane: służebniczkami dębickimi, starowiejskimi, śląskimi i wielkopolskimi. Od 1992 r., zrzeszone w Federację Zgromadzeń Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny, stanowią najliczniejsze polskie żeńskie zgromadzenie zakonne.

Edmund Bojanowski zmarł 7 sierpnia 1871 roku w opinii świętości. Do chwały błogosławionych wyniesiony został 13 czerwca 1999 r. przez papieża Jana Pawła II w Warszawie. Podczas uroczystości beatyfikacyjnej papież Jan Paweł II zaprezentował Edmunda Bojanowskiego jako apostoła miłosierdzia, który jednocząc wielu wokół dobra, dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, ojczyzny i Kościoła.


W: Cuda i łaski Boże nr 7 (126), lipiec 2014 r.