Myśli bł. Edmunda Bojanowskiego na styczeń

1. O najdostojniejsza nad całe stworzenie Maryjo Panno, której samej przed wszystkimi świętymi, dla godności Macierzyństwa Boskiego, oddał Bóg w moc rozdawanie drogich skarbów swoich; Ciebie to zarówno anielskie duchy w niebiosach, jak i wszyscy żyjący błogosławią, pod Twoją garnąc się opiekę, a z nimi błogosławimy Ciebie i my grzesznicy, prosząc pokornie, abyś nas pod swoją miłościwą przyjąwszy obronę, we wszystkich smutkach i przygodach naszych pocieszycielką raczyła się nam okazać przez tegoż, narodzonego z Ciebie, Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, żyje i króluje, Bóg na wieki wieków. 

2. Daj Boże, abyśmy nowy rok rozpoczęli i przepędzili ku naszemu zbawieniu i pomnożeniu chwały Bożej.

3. Boże! Udziel tylko świętego błogosławieństwa ludziom dobrej woli, a cuda Miłosierdzia Twego zakwitną wśród znękanej i cierpiącej ludzkości.

4. Duch religijny owiał stare zabytki przedchrześcijańskie i nieustannie się wciela we wszystkie domowe obrzędy, zwyczaje i wyobrażenia.

5. Przybyła na pożegnanie przed wyjazdem kandydatka. Prosiła, aby jej na upominek dać książkę "O naśladowaniu Chrystusa". Najlepszy, jaki być może wybór przedmiotu, bo zaprawdę jakże się w drogę udać bez takiego przewodnika.

6. Prosiłem Boga najmiłosierniejszego, aby dał mi łaskę wytrwałości i zupełnego zgadzania się z Jego Wolą świętą.

7. Przecież to, co robimy, to robimy dla Boga a wobec takiego celu bardzo maluczkimi przedstawiają się przeszkody, choćby najdotkliwsze.

8. Kto na naród nasz nie zapatruje się ze stanowiska religijnego ducha, ten nie obejrzy wszystkich promieni jego życia, które do tego jednego punktu wszystkie się zbiegają.

9. Ziemia pokazuje ludziom tyle cudów wszechmocności Bożej, że aż nazwali ją świętą i ktokolwiek na tej ziemi zło czyni, mówią o nim, jakby nie wart był, że go święta ziemia nosi.

10. Wychowanie jest zachowywaniem obyczajów rodzimych - ma charakter zachowawczy tych zwyczajów, z których idą obyczaje.

11. Drogich pierwiastków narodowego życia nie chciejmy marnotrawnie uronić; owszem starajmy się wydobyć je z poniżenia i nawet w znaczniejszym niż dotąd zakresie rozwinąć.

12. Niech każde dziecko w tych samych rozwija się żywiołach, w których cały naród swój rozwój zaczynał.

13. Ojcze Niebieski! Co nas w zaraniu życia spuściłeś z łona swojego na świat jako na ogród wielki: usłysz wołanie nasze kiedy odbiegliśmy od Ciebie daleko w ciemne gęstwiny. Oto w pyle ziemi wołam z braćmi swymi: Stwórco nasz, prowadź nas głosem Twoim.

14. Każda dobra dusza jest jako ta świeca, która sama się spala, a innym przyświeca.

15. Nawrócić się mamy do dziecięcej prostoty, ale jak mędrzec, co prostotą kieruje i celuje; bez utraty zdobytego światła, bez zaparcia się osiągniętego stanu ducha, tylko ten duch ma wejść w życie nasze i przyodziać się prostotą dziecięcą.

16. Nasz cudowny język, w głębokości swojego ducha dotąd niezmierzonej, wyrazy prawdziwość i prostota uznał niemal jak jednoznaczne.

17. ... Prostota brana jest jako stan prawdy w swej nagości, jak może być największej, w swej niewinności dziecięcej.

18. Pokora i prostota są bez sterczących wyniosłości otwartą niziną, na jakiej Duch Święty rad się zwykł rozlewać.

19. Człowiek prosty nie zna jednostronności, cząstkowości, bo wszystko praktycznie odnosi do życia, które się ćwiartować nie da.

20. Prostota jest owym klejnotem czystej wody, ową szczerością dziecięcą otwartą i przejrzystą, tym czym jest, a nie tym, czym nie jest.

21. Istotą piękna jest zgodność treści z forma, zgodność ducha z jego zewnętrznym wyrazem.

22. U dzieci nie ma więcej formy niż treści, ale zupełna równowaga obojga, nie ma pozoru.

23. Prostota równa się Piękności.

24. Prostota to najściślejsze, najswobodniejsze, najczystsze objawienie tego, co w człowieku jest dobre, piękne, wzniosłe, święte - jednym słowem boskie.

25. Równy znaczy tyle co prosty, zatem i równość tyle do prostota.

26. Prostota znaczy tyle co szczerość, otwartość, a znowu szczerość i otwartość znaczy tyle, co prawdziwość, a prawdziwość tyle co czystość, niewinność, skromność. Skromność znowu tyle co pokorność.

27. Prosty znaczy wolny.

28.Im doskonalszą kto posiada prostotę ducha, tym łatwiej zrozumie sens największych nawet trudności, bo światło do zrozumienia ich z góry odbierze.

29. Umysł czysty, prosty i stały nie rozprasza się na wiele przedmiotów, bo wszystko czyni dla czci boskiej, a w sobie swobodny, stara się wynieść nad wszelką osobistą troskę.

30. Wieczorem do modlitw moich zwyczajnych dodałem serdeczne modły za dzień tak szczęśliwie spędzony, w którym mi Bóg tyle miłosierdzia i swej Opatrzności okazał.

31. O Boże! Jakże serce moje przepełnione pociechą! Nie daj mi, abym przez to czuł się już bezpiecznym, bo właśnie mogłoby nas prędkie zasmucenie spotkać.

Za: Służebniczki Dębickie, Aby Jego duch wzrastał w nas, Dębica 2003.