Myśli bł. Edmunda Bojanowskiego na marzec

1. Doznana w tej chwili niespodziewana pociecha, zabłysła mi przed oczyma jako wyraźna ręka Opatrzności Bożej, która podźwiga mnie znowu skołatanego przeciwnościami...

2. ... Trzeba Regułę ściśle zachowywać.

3. Szczególna rzecz, co już wielokrotnie doświadczyłem, że kiedy mi jakaś przeszkoda nie dopuści uskutecznić przedsięwzięcia, to później się okaże, że właśnie tak było dobrze.

4. Ufam pokornie w najdobrotliwszym Miłosierdziu Bożym.

5. Mam w Bogu nadzieję, że się to wszystko jak najlepiej ułoży.

6. Dziś pierwszy raz w tegorocznym poście kupiłem obwarzanków i przypomniałem sobie, com słyszał od kogoś, że one należą do licznych symboli męki Pańskiej i podobno w ich kształcie chciano przedstawić wiązkę powrozów foremną, którymi krępowano Zbawiciela.

7. Podczas wieczerzy mówiłem z nimi o rzeczach tyczących się ich powołania, a szczególniej o zamiłowaniu krzyża i zaparciu się samych siebie.

8. Kobieta jest żywym przybytkiem Piękna, Miłości, Życia jako dawczyni życia i żywicielka - jako wychowawczyni i dziedzicząca wszelkie tradycje.

9. Niewiasta i lud są żywą religią, żywym powiązaniem stworzenia ze Stwórcą świata widomego z niewidomym światem.

10. Zmówiły wszystkie przed rozpoczęciem wieczerzy Litanię o Męce Pańskiej, co zwykły w czasie Postu czynić.

11. Zamówiłem dwa krzyże i do każdego po jednej włóczni i jednym drzewcu do gąbki, jako znaki Męki Pańskiej, które mają być ozdobą ochronki Podrzeckiej i ochrony w Gostyniu podczas Wielkiego Postu.

12. Oglądałem dziś u sióstr w ochronie kwiat Męki Pańskiej, który się nader pięknie rozwinął. Najpierw są blado zielone listki, które otulają pękówkę, na nich stoją wilgotne kropelki, niby pot ogrojcowy, potem na nich leży wieniec błękitnych promieni ostrych, jakby cierniowa korona; ze środka tej korony sterczy pięć pręcików niby pięć ran, a nad tym wszystkim trzy ciemne leżące odnóżki w zupełnym podobieństwie do gwoździ. Wprawdzie trzeba było żywej wyobraźni pobożnej, aby w tym upatrzyć podobieństwo narzędzi Matki Pańskiej i stąd nadać nazwę kwiatkowi, lecz istotnie dziwnie zestawione są te symbole, czemużby ich pobożna wyobraźnia w tym kwiecie upatrzeć nie mogła.

13. Aby ci Najświętsza Panna, dobrotliwa Pani nasza uprosiła wszelkie łaski i dary Ducha Przenajświętszego ku przewodniczeniu siostrzyczkom twoim na ciężkiej drodze dźwigania krzyża za Zbawicielem.

14. Jeśli staniesz się towarzyszką cierpienia Chrystusa, chwały także towarzystwa dostąpisz.

15. Lud nasz okazuje zadziwiającą wrażliwość na cierpienia Męki Pańskiej, czego daje dowód w swoich zwyczajach odnoszących się do ostatnich dni Wielkiego Tygodnia, a szczególnie do Wielkiego Piątku.

16. Wszystkie, które ten głos Chrystusa Pana do siebie zrozumiały: "Jeśli kto chce iść za Mną, niech zaprze się samego siebie, a weźmie krzyż swój na każdy dzień i niech idzie za Mną", niechaj wiedzą, że istotą naśladowania Pana Jezusa jest zaparcie się woli własnej, a wypełnienie woli Bożej.

17. Wszelką miłość do Boga odnosić i w miłości Bożej poświęcać się mają.

18. Pracuj myślą trzymając ją nie oderwaną od krzyża Chrystusowego.

19. Posyłam Wam serdeczne moje życzenia, aby św. Józef wyjednał Wam wszelkie błogosławieństwo i łaski Boże, ku Waszemu świętemu powołaniu potrzebne, abyście rozpamiętując cnoty Jego życia, coraz gorliwiej je naśladowały.

20. Pan Bóg wybrał Was sam i sposób życia Wam postanowił, który przypominać Wam może świętego Patrona Waszego. Święty Józef był opiekunem Dzieciątka Jezus i Wy opiekujecie się niewinnymi dziećmi.

21. Aby Wasza praca była zawsze z Bogiem i dla Boga i żeby Wam Pan Jezus w niej towarzyszył i dopomagał, jak Świętemu Patronowi Waszemu.

22. W wypełnianiu obowiązków swoich siostry Chrystusa Pana brać będą za przykład. I tak, kiedy pracują, Chrystusa sobie przypominać będą z Józefem pracującego; kiedy chorym i ubogim pomoc niosą, Chrystusa tylu nędzarzom i łaską i cudem pomagającego; kiedy dzieci strzegą i nauczają, Chrystusa dziatek miłośnika, którego rozkoszą było z dziatkami przestawać.

23. Im całkowiciej i ochotniej Bogu przez posłuszeństwo się oddadzą, tym hojniej Jego miłość posiądą.

24. Im więcej siostry siebie przezwyciężać będą, tym bardziej do Pana Jezusa się zbliżą i na drodze doskonałości postąpią.

25. Byłem w kościele i u komunii św. przy dzisiejszej uroczystości Zwiastowania Najświętszej Panny.

26. Wczesne są fiołki, a chwilki ich niedługie, przy ziemi ich nie znać i ku ziemi pokornie główki nachylają, a przecież tym ziółkiem mizernym bardziej się cieszą i radują ludzie niżeli drzewami, choćby najpiękniejszymi. (...) Tak też między ludźmi: cóż milszego nad niewinne dziecię?

27. Z odradzającą się wiosną łączą się tajemnice Stworzenia - Wcielenia i Zmartwychwstania.

28. Wychowanie jest więc zachowywaniem obyczajów rodzimych - ma charakter zachowawczy tych zwyczajów, z których idą obyczaje.

29. Kobieta (...) jest wcieloną Ojczyzną, fizycznie i duchowo, jest karmicielką niemowląt, żywicielką rodziny, ona przyodziewa, opatruje potrzeby fizyczne i duchowe, jest wychowawczynią.

30. Jak bowiem wewnętrznie życie naszego ludu, jego religijność, jego zwyczaje i cała tradycja rodzima jest wyłącznym dziedzictwem kobiet, tak i obyczaje, cnoty i wady ludu są kobiet zasługą lub winą.

31. Wpływ kobiecy przeważa niewątpliwie nad męskim, tak w utrzymaniu swojskości, jak też w zaprowadzeniu obczyzny.

Za: Służebniczki Dębickie, Aby Jego duch wzrastał w nas, Dębica 2003.